Seçmeli Türk Kültür ve Medeniyet Tarihi 2.Dönem 1.Sınav (Klasik) - 10.Sınıflar

Üçüncü soru, daha zorlu bir soru olarak tasarlanmıştır ve öğrencilerin edebiyatın gelişimi hakkında daha derin bir anlayış kazanmalarını gerektirmektedir.

Bu sanat dalları, Osmanlı Devleti’nin zengin kültürünün ve sanat anlayışının bir yansımasıdır. Nakkaşlık, kitapların ve diğer el yazmalarının süslenmesiyle ilgili bir sanattır. Tezhip, kitapların başlıklarının ve bölüm başlıklarının işlenmesiyle ilgili bir sanattır. Ebru, su üzerinde renklerin dağıtılmasıyla yapılan bir sanattır. Halı ve kilim dokuma, Anadolu’nun geleneksel sanatlarından biridir ve Osmanlı Devleti’nde de büyük bir ilgi görmüştür. Orta oyunu, halk arasında oynanan bir tiyatro türüdür ve Osmanlı Devleti’nde çok popülerdi.

Empresyonizm, 19. yüzyılın sonlarında Fransa'da ortaya çıkan bir resim akımıdır. Empresyonist ressamlar, doğayı olduğu gibi resmetmeye çalışmışlardır. Kübizm, 20. yüzyılın başlarında Fransa'da ortaya çıkan bir resim akımıdır. Kübist ressamlar, nesneleri geometrik şekillerle yorumlamışlardır. Sürrealizm, 20. yüzyılın başlarında Fransa'da ortaya çıkan bir resim akımıdır. Sürrealist ressamlar, rüyaların ve bilinçaltının etkisiyle resimler yapmışlardır.

Bu yeniliklerin amacı padişahın kendisi ve ordu kadar aydınlanmış bir halka sahip olabilmesidir.

Bu okullar, modern eğitim anlayışıyla eğitim verdikleri için, dönemin eğitim sisteminde önemli bir yere sahiptiler. Bu okullarda öğrenciler, fen, matematik, tarih, coğrafya gibi derslerin yanı sıra, mesleki eğitim de alıyorlardı.

Dârülfünun, 1863 yılında kurulmuştu ve İstanbul’un Beyazıt semtinde bulunmaktaydı. Bu okul, dönemin en önemli eğitim kurumlarından biriydi ve birçok önemli bilim insanı ve devlet adamı bu okuldan mezun olmuştu.

Cumhuriyet Dönemi'nde, eğitim alanında önemli değişiklikler yapılmıştır. Bu değişiklikler arasında, çağdaş, demokratik ve laik bir sistemin benimsenmesi, Tevhid-i Tedrisat Kanunu ile bütün okulların Eğitim Bakanlığı'na bağlanması ve kadınların eğitimine önem verilerek karma eğitim sisteminin uygulanması ön plana çıkmaktadır.

Fatih Sultan Mehmet'in Bosna Ahidnâmesi, Osmanlı Devleti'nin fetihler sonrasında izlediği hoşgörü politikasının önemli bir örneğidir. Ahidnamede, Bosnalıların dinsel özgürlükleri ve malları güvence altına alınmış ve onların Osmanlı yönetimine uyum sağlamaları kolaylaştırılmıştır. Bu sayede, Bosnalılar Osmanlı yönetimine hızla uyum sağlamış ve Osmanlı Devleti'nin önemli bir parçası haline gelmişlerdir.

Kapitülasyonlar, Osmanlı Devleti'nin yabancı devletlerle yaptığı ve yabancılara Osmanlı topraklarında özel haklar tanıyan antlaşmalardır. Bu haklar arasında, yabancıların Osmanlı mahkemelerinde yargılanmaması, gümrük vergisi ödememesi ve kendi dinlerini özgürce uygulaması gibi haklar yer almaktadır. Lozan Antlaşması'nın imzalanmasıyla birlikte, Türkiye artık kapitülasyonlara tabi olmaktan kurtulmuş ve yabancılar Türkiye'de aynı haklara sahip olmuşlardır.

Tanzimat Dönemi'nde, Osmanlı Devleti'nin hukuk sisteminde birçok yenilik yapılmıştır. Bunlardan en önemlileri, ceza kanununun çıkarılması, adliye teşkilatının yeniden düzenlenmesi ve Mecelle çalışmalarının başlatılmasıdır. Bu yenilikler, Osmanlı Devleti'nin hukuk sisteminin modernleşmesine katkıda bulunmuş ve ülkenin hukuki alt yapısının güçlenmesini sağlamıştır.

Tanzimat Fermanı, Osmanlı Devleti'nin modernleşmesinde önemli bir dönüm noktası olmuştur. Ferman, padişahın yetkilerinin kanunla sınırlandırılması, bütün vatandaşların can, mal ve ırz güvenliğinin sağlanması, vergi ve askerlik işlerinde adaletli olunması gibi hükümler içermektedir. Bu hükümler, Osmanlı Devleti'nin daha modern ve demokratik bir yönetime sahip olmasını sağlamıştır.

Tanzimat Dönemi’nde yapılan hukuk alanındaki yenilikler, Osmanlı Devleti’nin modernleşmesini sağlamış ve vatandaşların haklarının korunmasına katkı sağlamıştır. Bu dönemde çıkarılan kanunlar ve kurulan mahkemeler, adalet sisteminin daha düzenli ve etkili bir şekilde çalışmasını sağlamıştır. Ayrıca Tanzimat Dönemi’nde başlatılan kanunlaştırma çalışmaları, Meşrutiyet Dönemi’nde de devam etmiş ve 1876 yılında Kanun-i Esasi’nin (Anayasa) ilan edilmesiyle Osmanlı Devleti’nde hukuk devleti anlayışı güçlenmiştir.