Su, kum, güneş saatleri gibi zaman ölçme araçlarından görelilik teorisine ve tarihsel olaylara kadar geniş bir perspektif sunuyor
Zaman, genellikle geçmiş, şimdi ve gelecek olarak tanımlanabilen soyut bir kavramdır. Bunu ölçmenin tek yolu, doğada düzenli olarak tekrarlayan olayları kullanmamızdır. Zamanı ölçmek için kullanılan araçlar bu olaylara dayanır.
Su saatleri, suyun düzenli akışına bağlı olarak zamanı ölçmeye yarayan araçlardır. MÖ 5.yy'dan kalma bir su saati ile aynı saatin yeniden yapılmış hâli örneklenebilir.
Kum saatleri, kumun, üstteki çanaktan alttaki çanağa akışı ile zamanı ölçen araçlardır. Geçmişi 8. yüzyıla kadar dayanmaktadır.
Güneş saatleri, güneş ışınlarının, bir cismin üzerinde oluşturduğu gölgeden yararlanılarak geliştirilmiştir. Kullanımı MÖ 1500'lü yıllara kadar uzanır.
Sarkaç saatleri, Galile tarafından keşfedilen sarkaç hareketine dayanır. H. Christian Huygens tarafından zamanı ölçmek için geliştirilmiştir.
Dünya'nın kendi ekseni etrafında ve Güneş'in çevresinde gerçekleştirdiği hareketler, Ay'ın dönme ve dolanma hareketi, yıldızların görünür hareketi dönemli tekrarlayan hareketlere örnektir. Zamanı belirleyebileceğimiz bir güneş saati yapmak mümkündür.
Bölge zamanı, her saat diliminde kullanılan ortalama güneş zamanıdır. Aynı saat dilimindeki bölgelerde kullanılan bölge zamanı aynıdır. Türkiye'de 30 derece doğu boylamı, bölge zamanı olarak kullanılır.
Yerel yıldız zamanı, bir gözlemcinin bulunduğu boylama bağlı olarak değişen bir zaman ölçüsüdür. Yıldız günü ve güneş günü arasındaki dönüşüm eşitlikleriyle hesaplanabilir. Yerel yıldız zamanı, günlük yaşam için kullanışlı değildir.
Zaman ölçümü, günlük yaşamımızın vazgeçilmez bir parçasıdır. Zamanı ölçmek için kullanılan araçlar, doğada düzenli olarak tekrarlayan olaylara dayanır. Bölge zamanı ve yerel yıldız zamanı, iki farklı zaman ölçü birimidir. Bölge zamanı, günlük yaşam için kullanılırken, yerel yıldız zamanı astronomide kullanılır.
KaynaklarZaman, bir anı başka bir anla kıyasladığımızda ortaya çıkan algıdır. Zaman algı sonucu oluşan ve tamamen algılayan kişiye bağlı, göreceli (izafi) bir kavramdır.
Görelilik Teorisi, 20. yüzyılın en büyük fizikçisi olan Albert Einstein'a aittir. İzafiyet Teorisi olarak da bilinen teoriye göre uzay ve zaman bir algıdır. Mutlak zaman yoktur; uzay ve zamanı algılamamız, bulunduğumuz yere ve hareketlerimize bağlıdır. Bir cismin hızına ve konumuna göre, zaman hızlı veya yavaş geçer. Cisim hızlandıkça zaman yavaşlar.
Uzay, zaman ve kütle birbirleriyle sıkı bir şekilde ilişkilidir. İşte bu ilişkinin anlaşılmasını sağlayan teoriye göreliliktir. Einstein'ın görelilik teorisi, uzayın ve zamanın mutlak olmadığını, hızla hareket eden cisimler için uzayın daralıp zamanın yavaşladığını ortaya koymaktadır.
Olay | Tarih | Ekli yıl olup olmadığı |
---|---|---|
TBMM'nin açılışı | 23 Nisan 1920 | Evet |
Cumhuriyet'in ilanı | 29 Ekim 1923 | Hayır |
İstanbul'un fethi | 29 Mayıs 1453 | Hayır |
Ay'a ilk insanlı uçuşun gerçekleştirilmesi | 20 Temmuz 1969 | Hayır |
İlk Türk uydusunun uzaya gönderilişi | 17 Şubat 1994 | Hayır |