Seçmeli Türk Sosyal Hayatında Aile 2.Dönem 1.Sınav - Açık Uçlu Sorular

Bodunlar sıkı işbirliğinin sonucunda meydana gelmiş siyasi yapılardır. Bodunların başında genellikle devletin merkezinden gönderilen erkin, ilteber veya şad unvanlı yüksek dereceli memurlar görev yapmıştır.

Eski Türklerde baba için kullanılan sözcükler Kang, ata, ece, ici, ede, eye idi. Kang sözcüğü 11. yüzyıldan sonra değişime uğrayarak "ata" biçimine dönüşmüştür. Ece, ici, ede, eye ise Anadolu'da babaya hitap etmek için kullanılan sözcüklerdi.

Türkler, küçük aile yapısına sahiptiler. Çekirdek aile, ekonomik ve sosyal olarak bağımsız bir birimdi. Ailenin reisliği, genellikle baba tarafından yürütülmekteydi.

Eski Türklerde söz kesme, değer verilen bir antlaşmadır ve evlilik bir nevi söz kesme ile başlar.

Türklerde evlilik, nikâh kıyılması, kalın ve çeyizin ödenmesi ve düğün töreni gibi adımlarla gerçekleşmektedir.

Ad koyma töreni, çocuğun doğumundan birkaç gün sonra yapılırdı. Saç tıraşı töreni, çocuğun üç yaşına geldiğinde yapılırdı. Sünnet töreni ise, çocuğun yedi yaşına geldiğinde yapılırdı. Bu ritüeller, çocuğun aileye kabul edildiğini ve topluluğun bir parçası olduğunu gösteriyordu.

Eski Türklerde çocuk yetiştirme ve eğitimi, çocuğun yaşına ve cinsiyetine göre farklılık gösteriyordu. Erkek çocuklar, küçük yaşlardan itibaren ata binmeyi, ok atmayı ve kılıç kullanmayı öğrenirken, kız çocuklar ise ev işlerini ve el sanatlarını öğrenirlerdi.

G. Richard, Türk aile tiplerini ekonomik, toplumsal koşullara göre sınıflandırmıştır.

Eski Türklerde aile, toplumun en önemli birimiydi ve aile bağları çok güçlüydü. Soy, Türklerin en önemli aile birimiydi ve soy bağıyla birleşen kişilere "soydaş" veya "ırkdaş" denilirdi. Soy, baba ve oğulları birlikte veya ayrı aileler halinde yaşayabilirdi. Eski Türklerde ailenin reisi baba idi ve baba, aile üyeleri üzerinde mutlak bir otoriteye sahipti. Aile üyeleri, babaya itaat etmek ve onun emirlerine uymak zorundaydı.

Eski Türklerde aile yapısı oldukça geniş ve karmaşıktı. Aile bireyleri, sadece anne, baba ve çocuklar değil, aynı zamanda büyükanne, büyükbaba, amca, teyze, dayı ve hala gibi akrabaları da kapsıyordu. Eski Türklerde aileler genellikle geniş bir çadırda yaşardı ve aile üyeleri arasında çok sıkı bir bağ vardı. Aile reisi baba idi ve baba, aile üyeleri üzerinde mutlak bir otoriteye sahipti. Aile üyeleri, babaya itaat etmek ve onun emirlerine uymak zorundaydı.

İslâmiyet’in kabulü, Türk aile yapısında önemli değişikliklere yol açmıştır. Bu değişikliklerin en önemlilerinden biri, kadınların haklarının kısıtlanmasıdır. Ayrıca, çocuklar babanın egemenliği altında, onun emrine girmiş durumdadır.

Eski Türklerde aile, toplumun temel birimiydi. Aile, bireylerin ihtiyaçlarını karşılayan ve onları koruyan bir yapıydı. Eski Türklerde ailenin yapısı, diğer topluluklardan farklıydı. Eski Türklerde aile, daha özgür ve eşitlikçi bir yapıya sahipti.

1. Eski Türklerde, semiyenin adı ‘sip’tir. 2. Soy, Batı Türklerinde yedinci göbeğe kadar çıkar. 3. Soyun dışarısında kalanlar yabancı sayılırlar. 4. Pederî ailede akrabalar, yalnız asabelerden ibaretti. 5. Pederî aile özgürlükçü ve eşitlikçi bir ailedir. 6. Eski Türklerde din ile sihrin eşitliğinin erkekle kadının eşitliğine neden olduğunu daha önce belirten Gökalp, pederşahî ailede, ailenin ceddi bir mâbud (ibadet edilen) idi. 7. Eski Türklerde pederşahî aile olmadığı için, ‘Manizm’ yoktur. 8. Eski Türklerde bir delikanlı evlenecek yaşa gelince bir kahramanlık göstererek il meclisinden, milli bir ad alırdı. 9. Eski Türklerde ‘miras’ın intikali için, baba ve annenin ölmesi gerekmezdi. 10. Eski Türklerde bir genç evlenirken, karısını kendi babasının ocağına giderdi.

Türk kültüründe evlenme ve düğün törenlerinin önemli bir yeri vardır. Bu törenlerde çeşitli gelenek ve görenekler uygulanır.