Ortaokul Türk Sosyal Hayatında Aile 2.Dönem 1.Sınav - Açık Uçlu Sorular

Türklerde evlilik, kız isteme, nişan ve düğün olmak üzere üç aşamada gerçekleşirdi.

Eski Türk toplumunda, erkekler genellikle avcılık, balıkçılık ve hayvancılık gibi işlerle uğraşırken, kadınlar ise çocuk bakımı, yemek pişirme ve ev işleri gibi işlerle ilgilenmiştir. Bu görev dağılımı, toplumun ihtiyaçlarına göre şekillenmiştir ve aile içindeki uyumu sağlamıştır.

Eski Türklerde tek eşlilik esastır. Çok eşlilik, ancak zorunlu durumlarda görülür. Çocuk sahibi olamama, eşin hastalığı veya ölümü gibi durumlarda erkek, ikinci bir eş alabilir. Ancak, ilk eşin rızası olmadan ikinci evlilik yapılamaz.

Eski Türklerde evlilik, iki insanın birlikteliklerinin zihinlerde ve toplum gözünde resmileşmesidir. Evlenen erkek veya kız baba ocağından ayrılarak yeni bir aile, ev meydana getirmektedir.

Türklerde düğün törenleri, gösterişli ve eğlenceli etkinliklerdir. Bu törenlerde, kız ve erkek tarafı bir araya gelerek, evlilik kararını kutlar ve gelecekteki yaşamlarını birlikte geçirme sözü verirler.

Bu ritüel, çocuğun cinsiyetini tahmin etmek için kullanılan bir yöntemdir. Tilki, kız çocuğunun simgesi olarak görülürken, kurt erkek çocuğunun simgesi olarak görülmüştür.

Eski Türklerde evlilik kurumu, toplumsal düzenin önemli bir parçasıydı. Evlilikler genellikle aile büyüklerinin kararlarıyla belirlenirdi. Çeyiz ve başlık parası gibi gelenekler vardı. Evlilik, genellikle tek eşli olarak gerçekleştirilirdi ve boşanma nadir olarak görülmekteydi.

Eski Türklerde çocuk yetiştirme gelenekleri, çocuğun sağlıklı ve güçlü bir birey olarak yetiştirilmesine yönelikti. Çocuklar, küçük yaşlardan itibaren ata binmeyi, ok atmayı ve avlanmayı öğrenirlerdi. Kız çocukları ise ev işlerini öğrenirlerdi. Çocuklar, aile büyüklerine karşı saygılı ve itaatkar olmak zorundaydı.

Yakutlarda 'Klan Sibe' adı verilen bir grup olup bugün aileye atfettiğimiz bütün hukuki vasıfları taşımaktadır. Bu grupta küçük aileler geçici yaşam tarzlarıdır ve toplumsal gurubun hiçbir müdahalesine maruz değildirler. Hısımlık aynı Sib'e bağlı olmaktan ileri gelir.

Eski Türklerde evlilik, toplumsal düzenin önemli bir parçasıydı ve aile, toplumun temel yapı taşı olarak kabul edilirdi. Evlilik, ailelerin birleşmesiyle gerçekleşirdi ve eşler arasında karşılıklı saygı ve sevgi beklenirdi. Boşanma, ancak çok özel durumlarda gerçekleşirdi ve çocukların velayeti genellikle anneye verilirdi.

Eski Türk ailesi kan akrabalığına dayalı idi. Diğer topluluklarda ise Moğollar hariç bu durum görülmemektedir. Eski Türk ailesi 'pederî' tipte idi. Diğer topluluklarda ise 'pederşahî' veya 'maderşahi' idi. Eski Türk ailesi diğer topluluklarda olduğu gibi geniş (büyük) aile değil, Küçük (dar) aile durumunda idi.

Diğer topluluklarda aile bireyleri hür değildi ve kadınlar korunmasızdı. Ayrıca akraba ile evlilik yaygındı.

Türklerde evlilik için belirli bir yaş şartı aranmamaktadır. Türklerde nikâhsız evlilik söz konusu değildir. Türklerde evliliğin gerçekleşmesi için resmî veya dinî bir görevli önünde nikâh kıyılması gerekmemektedir. Türklerde evlilik, dinî bir akit sayılmamaktadır. Türklerde evlenenlerin ve ailelerin rızasıyla evlilik gerçekleşmektedir. Türklerde kalın antlaşması yapılmaktadır. Türklerde düğün töreni neticesinde evlilik kurulmaktadır. Türklerde nikâh ve evliliğin yürürlüğe girmesi çocuğun doğmasına bağlı değildir. Türklerde evlenme ve yuva kurma, toplumun ve devletin temelini oluşturmaktadır. Türklerde evlilik birçok geleneğin uygulandığı düğün törenleri biçiminde yapılmaktadır.

Levirat: Kadının ölen kocanın kardeşleri ile evlenmesidir. Kalın: Düğünden önce erkek tarafından kadına verilen çeyizdir. Söz kesme: Nişandır. Ev bark: Ev ve ailedir. Sawçı: Hısımlar arasında elçidir. Yorgıçı: Hısımlar arasında gelip giden adamdır. Arkuçı: Evlenme zamanında dünürler arasında gelip giden kişidir.